Blue Remix - Yann Marussich

Performans / iDans-9

Dün akşam, bir insan bedeni üzerine odaklandık ve uzun bir süre, görsel algımız dehşet verici bir merakla açılmayı sürdürdü.

Günümüzün tüketim kalıpları (ve biyokimyasal bombardıman içinde) farketmeden kala kalmış olan bedenimizin, çokta kendine özgü olamadan izlemek zorunda kaldığı yaşam çizgisini seyre koyuluyor gibiydi insan... hem de kendisinin tüm çaresiz donukluğunu görerek, ara ara da soluksuz bir şekilde kalarak...

(Bu eserler böyle! Televizyon seyretmeye benzemiyor tabi. Sizi acımasız akıp giden yaşama -savaşa- davet ediyor adeta.)

Eserin derinlemesine araştırması yapılacak olursa, ayrıntılı önbilgi için tüm internet kaynakları sizi bekliyor. http://www.yannmarussich.ch/?m1=7

Ayrıntılar:
Dikkat edin, performansta kullanılan Klein mavisi mucidinin ismini taşıyan başka bir yolculuğa götürebilir sizleri! Bu tek rengin (Yeni Gerçekçi Akım Fransız) ressamı maddesiz duygu yoğunluğunun timsalini patentlemekle kalmamış, tek notalı müziğinide yapmış, aslında bunu da ağdan dinleyebilirsiniz. (Orkestrayı yöneten şefin duruşuda bu kadar bilgiye karşın bizi şaşırtabiliyor!)

Marussich eserin oluşumu için resim kaynaklı çıkış noktalarında durduğu kadar gelişiminde de bilim adamlarıyla uzun süre çalışabilen özelliklere sahip olması ile gösteri sanatlarının disiplinler arası bir aktörü görünümünde..

Sanatın ve bilimin eskiyen kalıpları böylesine yerinde bakış açılarıyla kırılabildikçe, başka çarpıcı buluşmaların da gerçekleşebileceğini hayal edebiliyoruz, böylece yeni alanlarla zenginleşecek dünyamıza doğaya saygılı bir insan bırakmak dileğiyle, araştırmayı sürdürme hevesimiz ve heyacanımız artıyor..

İyi ki festival var. Böylesi bir performansı izlemek, her zaman o kadar kolay olmuyor malum, meraklılar meraksızlara çıtlatsın.

*
18.5.2009:

Daha enerjetik ve teknik bir mecradan bakarak acımasız eleştiriler yapmaya gerek var mı, bilemiyorum..

Seyircisinde bıraktığı hisler hangi açıdan önemli?

Herşeyi doğrudan yaşamak zorunda değiliz, zaten bu mümkün de değil, yaşamadan da gerçeği görebilecek algı ve his kapasitesine ulaşabiliriz.

Performansların samimi ve seyirciyi aldatmaması istenebilir. Ama tamamiyle gerçekle örtüşmesi her seyrici tarafından hala bekleniliyor mu, bilemem?

Zamanında ve belki hala, bazı şok edici gerçek performanslar olmuştur.
Ama artık bence bu tür seçimler, ilerleyen bilimsel bilgiler ve teknolojilerin çoktan gölgesinde kalmış durumda, yani artık seyircinin seçici olması gereken algısına bırakılmış bir kandırmaca bile, performatif bir tercih olarak önümüze sunulabilir durumda, yerseniz..